Hayattan ne bekliyorsak önce biz onu hayata vermeliyiz…
Aslında hayat bizde başlıyor.
Kendime sorduğumda hayatı nasıl yaşıyorum ki, hayat bana ne veriyor?
Hayatı yaşarken hayat bana mutluluk mu yoksa mutsuzluk mu veriyor? İnsanlar bana mutluluk mu veriyorlar yoksa mutsuzluk mu? Bunların hepsi benim kendim için ve tüm canlılar için ektiğim tohumlarla ilgili…
İçime baktığımda bütün canlılara beslediğim duygular iyi mi, kötü mü?
Zihnimden ve kalbimden bütün canlılara geçen düşünceler iyi mi, kötü mü?
Sergilediğim davranışlar iyi mi, kötü mü?
Ağzımdan çıkan sözler, cümleler, kelimeler iyi mi, kötü mü?
Hayatı korkularımla mı? Yoksa Sevgi ve Işık ile mi yaşıyorum?Hayatı yaşarken kendimi geliştirip, her gün bir bilgi mi katıyorum ? Yoksa insanlar hakkında konuşup ne yapıyor, ne yiyor, ne içiyor vb. bunlarla konuşarak mı geçiyor?
Yaptığım iyilikleri, kendi egom için mi veya gösteriş için mi yapıyorum yoksa hiç beklenti ve menfaat olmadan yaptığım iyilikler mi?
Yaşayacağım her olumsuz bir olayı ve kişileri dersim olarak görüp şikayet etmeden o sınavdan geçmek için ne yapmalıyım diye bir çaba sarf ediyor muyum? Yoksa kendimi ve başkalarını suçlayıp, yargılayıp, şikayet ederek tekrar aynı sınavı mı yaşıyorum?
Hayatı şükrederek mi yaşamaktan yoksa hep şikayet ederek mi yaşamaktan yanayım?
İnsanlara içtenlikle (doğal) olarak mı yanaşıyorum yoksa bir maske takıp kendimi farklı olarak gösterip öyle mi yanaşıyorum? Ya da kendi menfaatim için mi yanaşıyorum?
Hatalarımı ve egomu fark edip yüzleşiyor muyum? Olumlu yönde değişim ve dönüşüm yapıyor muyum? Yoksa bunları örtbas mı ediyorum?
Hayata pozitif enerji mi gönderiyorum yoksa negatif mi?
Hayata iyimser mi yoksa karamsar mı bakıyorum?
Hayatı yaşarken insanların yüzüne gülüp sonra onlar hakkında dedikodu mu yapıyorum?
Hayatı sırf kendim için mi yaşıyorum yoksa dünya ya sevgi ve ışık vermek mi?
Hayatı yaşarken öncelikli olarak dünyevi mi yoksa maneviyat mı?
Bu tercihler sonrasında hayat bana yaşamam gerekeni veriyor. Yoksa insanların bana “iyi” demesi veya “kötü” olarak nitelemesi için hayatı yaşamıyorum. Aynı şekilde insanların beni sevmesi ya da beni sevmemesi ile hayatı yaşamıyorum. Ya da insanların beni beğenmesi ve alkışlaması ile yaşamıyorum. Hayattaki mutluluk, içimde beslediğim iyi ve kötü tohum ile oluyor. Kısacası hayata ne beslersem onu veriyor.
Hayat çok güzel !
Her şey gönlünüzce olsun!
Sevgi ve ışıkla kalın!..
Nurgül AYABAKAN
nurgul.ayabakan@gmail.com
Telif Hakkı©2021 Sevginin Işığı “Şifa”. Tüm Hakları Saklıdır.
Bu yazıyı tümü olmak şartıyla, değiştirilmeden, bedava olarak ve bu telif hakkı uyarısı ve internet bağlantısı (https://sevginin-isigi-sifa.com/) ile birlikte kopyalamaya ve dağıtmaya izin verilmiştir.
Bu yazıyı tümü olmak şartıyla, değiştirilmeden, bedava olarak ve bu telif hakkı uyarısı ve internet bağlantısı (https://sevginin-isigi-sifa.com/) ile birlikte kopyalamaya ve dağıtmaya izin verilmiştir.
Gönderi Yazarı Hakkında
