Hayat hızlıca akıp gitmektedir. Zaman, hiçbir canlıyla empati kurmamaktadır. Ve birçok kişinin geçmişe dönük pişmanlıkları ve “keşke”leri vardır. İşte o pişmanlığı yaşamamak ve “keşke”lerin olmaması için, o an söylenmesi gerekenler vardır.

Geçen hafta yaşadığım bir olayı tüm samimi duygularımla karşılıklı bir çay veya kahve içiyormuşçasına sizlerle paylaşmak istiyorum.

“Hayatta hiçbir zaman tesadüfler yoktur,” derler ya işte ben buna inananlardanım. Bir de herkes yaptığı işin karşılığını niyeti kadar alır. Bu yazımda sizlere bundan bahsetmek istiyorum.

Her kadının kendini mutlu hissettiği bir yer olan kuafördeydim. Sürekli gittiğim kuaförümle sohbet ediyordum. “Hangi yörenin yemekleri güzel?” diye hararetli bir şekilde konuşuyorduk. Ve böylece sohbetimiz uzayıp giderek en son kek konusuna geldi. Sohbetimize kuafördeki herkes katıldı. Bir daha ki gelişimde onlara kek yapıp getireceğime dair söz verdim. Tabii ki verdiğim sözler benim için çok önemlidir. Söz verdiğim zaman yaparım. Yapmayacağım bir şey için ise, asla söz vermem.

Günler geçti ve söz verdiğim kek yapma günü geldi çattı. O gün tabii ki mutlulukla, severek yaptığım keki kuaförüme götürdüm. O sıra da kuaförde başka müşterilerde vardı. Kek ikram edildiğinde orta yaşlarda bir hanımefendi keki yedikten sonra, “Bu keki kim yaptı?” diye sormuş.

Keki beğenen hanımefendi benim yanıma gelerek benimle tanıştı. Sözüm ona benden kek tarifini alacaktı. Ama biz, derin konulara dalıp, hayatı ve insan ilişkileri üzerine konuşmaya başladık. Bu hanımefendiyle  öyle bir sohbet ettik ki, bizi gören de yıllarca birbirini tanıyan iki arkadaş sanırdı. Oysa daha yeni tanışmıştık.

Sohbet uzadıkça uzadı. Aynı dili konuşuyor, aynı pencereden bakıyor, hiçbir çıkar gözetmeksizin; sevgi ve içtenlikle aynı duyguları paylaştığımızı hissettik.

Hanımefendinin bilgelik konusunda söylediği sözler tabii ki benim kalbimde derin bir iz bıraktı. Onun sevgi dili ile söyledikleri, farkındalık penceremi sonuna kadar açmış oldu. Bilgeliği ve tecrübesiyle harika bir kadınla sohbet ettiğimin farkına vardım. Bende, o hanımefendi de bir iz bırakmış oldum ki, birbirimizin telefon numaralarını alarak, tekrar görüşmek üzere oradan ayrıldık.

El emeği ile yapılan bir kek, iyi niyetle yola çıkılarak karşı taraftan hiçbir beklenti olmadan, olumlu düşünce ve duygularla davrananlara Allah muhakkak bir kapı açıyor.

Bir insanın niyetinin ne olduğunu her zaman anlayamayabiliriz. Bireysel çıkarları için mi iyi davranıyor, yoksa gerçekten iyi niyet mi? İşte bazen bunu tam çözemeyebiliriz. Ama yine de, biz iyi niyetimizden vazgeçmeyelim.

İşini halletmek için, çevresi geniş insanlara ya da çok tanınan kişilere, mevki sahibi insanlara başvurmak günümüzün en büyük sorunu. Oysa kapımızın açılması için unuttuğumuz en önemli şey: Hesap kitap yapmadan, iyi niyetle yola çıkmaktır.

O gün, o keki yapmam, o saate orada bulunmam; bir tesadüf değildi. İnsanlar gerçek anlamda çıkara yönelik beklentileri olmadan yola çıktıklarında en güzel kapılar onlara açılacaktır. Bizim arkadaşlığımız sevgi, iyi niyetle ve samimiyetle başladı. Kekte bir bahane oldu.

Hayatın içerisinde yaşayan insan, pozitif veya negatifi kendi niyetiyle belirler. Atalarımız boşuna “Ne ekersen onu biçersin” dememişlerdir.

İyi niyetle yola çıkmak asıl olandır. İyi niyetinizi kimseye söylemenize de gerek yoktur. Yaratıcının iyi niyetinizi bilmesi yeterlidir. İyi niyetle ilgili daha ayrıntılı yazıları gelecek günlerde sizlerle paylaşacağım. Bu yazımla, geçen hafta yaşadığım bir olayı sıcağı sıcağına sizlerle paylaşmak istedim. Bu kek de, benim manevi yolculuğuma eşlik etmiş oldu.

Gönderi Yazarı Hakkında

Nurgül AYABAKAN

Yazarın tüm gönderi