Büyüklerimiz, uzun yılları geride bırakmış olanlarımız hele ki 70’ lerine  80’ lerine gelmiş olanlarımız, hep derler ki “Hayat çok hızlı geçiyor, ne ara bu yaşa geldim hiç anlamadım”. Aslında bu yaşlara gelmeden bile çoğumuz demez miyiz benzer söylemleri.

  İşte zamanın akıp gitme hikayesi burada başlıyor. Döngü sürekli seyrinde devam ediyor aslında. Yani sahne aynı sadece oyuncular farklı. Zaman sahne, bizler oyuncular… Bugün biz, yarın başkaları ve bizden öncede yine başkaları. Sürekli yer değiştirerek zamana arkadaşlık eden bizler…

 Böylesine bir döngüde mühim olan tek şey, zamanı yakalayıp, hakkıyla yaşama tutunmak, yaşamda kalmak ve olabildiğince mutluluğa erişmek. Öyle büyük şeyler aramamalı mutluluğa erişmek için. Bazen küçücük bir çocuğun yüzündeki gülümseme, bazen bir çiçeğin üzerine konan arının bal yapmak için hevesli hareketleri, bazen sadece ama sadece çok susadığımız bir anda içtiğimiz bir bardak suyun verdiği ferahlama hissiyle mutluluğa erişebiliriz. Bu örneklere binlercesini eklemek mümkündür. Aslında anı yakalamayı başararak keyifli hislere, mutluluğa erişmek hiç de sanıldığı kadar zor değildir.

 Öyle bir şeydir ki gülümseme, adeta bulaşıcı bir etkiye sahiptir. Ne denli gülümser ne denli keyifle bakarsanız yaşama o denli insanları alırsınız bu çemberin içine ve onları da gülümsetir, mutlu edersiniz. İşte bakın sizi yine bir mutluluğun kucağına düşürecek bir sebep. Gülümsemek dediğimde hep aklıma gelir  2019 yılının Eylül ayında Ormana Köyü’ ne yaptığım seyahatte tanıştığım çoban demişti ki: “ Ben hep güler, insanlara şakalara yaparım, hem ben mutlu olurum hem de onları mutlu ederim, böylece enerjim hiç düşmez.”

 Hayatın sırrı apaçık ortada değil mi? Sadece kendinizi bırakın, teslim edin güzelliklere, böylece her bir an da mutluluğu yanına alarak size gelecektir.